RSS Feed (xml)
ငါ့အသက္ႏွစ္ဆယ္ လူ့ေလာက၀ယ္တင့္ဖို့
တိုင္းၿပည္ကိုစြန့္ နယ္ေၿမသစ္မွာရြက္ကုန္ဖြင့္လို့ေနခဲ့တယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးၾကတယ္
"ငါ့ေကာင္ မင္းေပ်ာ္ေနၿပီလား" တဲ့
မဲ့ၿပံဳးေလးနဲ့သာ ေၿဖလိုက္ရတယ္
"ေပ်ာ္ပါတယ္ကြာ"။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိ
ငါ့ရင္မွာေတာ့ မခ်ိပါဘူးကြာ။
ဒီမွာစားရတဲ့ထမင္း အေမနယ္ေကၽြးတဲ့ပဲၿပဳတ္ထမင္းေလာက္
ငါမမက္ေမာပါဘူးကြာ
Rihanna သီခ်င္းသံ မနက္မွာအေမ့ဘုရားရွိခိုးသံေလာက္
မခ်ိဳၿမိန္ပါဘူးကြာ
ဖြင့္ထားတဲ့ အဲယားကြန္း အေမခပ္ေပးေနတဲ့ယပ္ေတာင္ေလေလာက္
ငါ့ရင္ကုိ မေအးေစပါဘူးကြာ
နယ္ေၿမသစ္မွာေနသားက်ေပမဲ့ ၁၈ႏွစ္တာေနခဲ့တဲ့
အေမ့အိမ္ေလာက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာမလံုၿခံဳဘူး။
ညဘက္ဆို စိတ္ကူးနဲ့ရူးၿပီး အိမ္ၿပန္ရတာလဲ
အႀကိမ္ေပါင္းတေသာင္းမကေတာ့ဘူး
ဒီတေခါက္အေၿခေနေပးရင္ေတာ့ အေမ့ရင္ခြင္ရိပ္မွာ
တေရးေလာက္ေတာ့ အိပ္စက္ခြင့္ရခ်င္ေသးတယ္။
အိမ္လြမ္းလို့ဆိုတဲ့ သီခ်င္းသံမ်ားရယ္
ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ငါ့ေရွ့မွာ မဆိုပါနဲ့ေတာ့လားကြယ္။
၁၃.၈.၂၀၀၈ မနက္ ၃နာရီ ၂၂မိနစ္
(ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို လြမ္းလို့ အိပ္မရတာနဲ့ ထေရးလိုက္တဲ့ကဗ်ာေလးပါဗ်ာ)
Monday, November 17, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment